Category: नियात्रा

शव्द सुन्दा नै लाग्ने गर्छ कि त्यहाँ पुगेपछि अलमलमा परिन्छ, हराइन्छ । त्यहाँ जानु अगाडि मैले पनि सोचेको थिएँ कि भूलभुलइया एउटा पुरानो पार्क हो जहाँ गएर एक आपसमा हराएर रमाइलो गर्न सकिन्छ, त्यस्तैत्यस्तै, तर होइन रहेछ ।

अघि उकालो चढ्ने बेला तीन घण्टा लागेको बाटो अब डेढ घण्टामै तल बज्रयोगिनी मन्दिरमा आईपुग्यौं ।

जामाच्व स्वयम्भु उत्पत्तिको कथा संगै जोडिएको महत्वपूर्ण ठाउँ हो । काठमाडौं उपत्यका धेरै वर्ष पहिला

बन्दीपुरको विशेषता यसरी रहेकैले त काठमाडौं उपत्यकाबाट मात्र नभएर यस सुन्दर चिटिक्क परेको बस्ती हेर्न

त्यो कालिन्चोकको डाँडा हेर्दा असाध्यै सुन्दर अनि ठाडो उकालो थियो । चिसो हुने थाहा पाएर

सारनाथ म्यूजियमको घुमाइले धीत मरेकै थिएन, समय तालिकाअनुसार हिड्नु पर्दा मन नलागी नलागी निस्कनु प¥यो

नाम्चेसम्मको बाटोमा खासै उल्लेखनीय कुरा भएन । अँध्यारो हुनुअघि नै पुगिसक्नु पर्ने एउटा वाध्यता भएका कारण हाम्रो ध्याउन्ना छिटो छिटो हिंड्नमा नै भयो । यही भएर वरिपरिको कुरातर्फ आँखा नलागेको हुन सकछ ।

गोसाईँकुण्ड भनेर रसुवाको प्रसिद्ध गोसाईकुण्डकै रिप्लिको होइन रहेछ । सानो पोखरी रहेछ, बीचमा महादेवको मूर्ति । त्यहाँ एउटा ठूलो त्रिशुल पनि ठड्याएको छ । यसरी नै बरिपरि अन्य सानासाना मन्दिरहरु पनि निर्माण भएका छन् । बेग्लै स्वरुप हो ।

दार्जिलिङको यात्रा गर्ने तयारी भयो । तयारी के भन्नु र, काकडभिट्टासम्म जाने गाडी पर्खेर बसिरहेको थिएँ, लहान बजारमा । त्यही दिन लहान पुगेको थिएँ, कसैलाई भेट्न । लामो समय लहानमै बसेर सिरहामा केही दिनअघि मात्रै गएको थिएँ र अपूरो काम सकाउन फर्कनु परेको थियो लहानमै । यो कुरा हो, २०५२ को त्यस्तै मंसीर–पुस महिनातिरको ।